ταχυαρρυθμία

η, Ν

ιατρ. κατάσταση κατά την οποία ο καρδιακός ρυθμός είναι συγχρόνως ακανόνιστος και παθολογικά συχνός και η οποία συναντάται επί κολπικής μαρμαρυγής.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. tachyarythmie < ταχυ-* + αρρυθμία].